Σύμφωνα με την πρόσφατη βιβλιογραφία, οι λοιμώξεις του ουρογεννητικού συστήματος μπορεί να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στο 15% περίπου των περιπτώσεων ανδρικής υπογονιμότητας.
Ο μικροβιολογικός έλεγχος του σπέρματος γίνεται για τον έλεγχο παρουσίας μικροβίων στο σπέρμα και περιλαμβάνει μία σειρά από καλλιέργειες (κοινά και άτυπα μικρόβια, μυκόπλασμα, ουρεόπλασμα και χλαμύδια).
Η λευκοκυτταροσπερμία, τα βακτήρια και οι ιοί, είναι οι πλέον καθιερωμένοι δείκτες λοίμωξης στην ανδρική ουρογεννητική οδό. Η παθοφυσιολογία αυτών των μολυσματικών παραγόντων μπορεί να ξεκινήσει από μια τοπική φλεγμονώδη αντίδραση που οδηγεί σε αύξηση του οξειδωτικού στρες (ROS). Η φλεγμονή αυτή θα τραυματίσει τους όρχεις, επηρεάζοντας έτσι τη μορφολογία των σπερματοζωαρίων, την κινητικότητά τους, τη βιωσιμότητά τους αλλά και τη μείωση της λειτουργικότητας των ακροσωμάτων ως αποτέλεσμα της λοίμωξης του γεννητικού συστήματος.
Τα δύο πιο κοινά βακτήρια σε περιπτώσεις βακτηριοσπερίας φαίνεται πως είναι ο Staphylococcus saprophyticus η Escherichia coli. Πρόσφατα πραγματοποιήθηκε μελέτη σε δείγματα ανδρών που παρουσίαζαν καλλιέργεια με την παρουσία και των δύο βακτηρίων. Η λοίμωξη προκάλεσε μείωση του ποσοστού γονιμοποίησης σε κύκλους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής αλλά και μικρότερη πιθανότητα κλινικής εγκυμοσύνης σε ζευγάρια με διάφορους παράγοντες ανδρικής υπογονιμότητας.
Πολλές φορές, η λοίμωξη από κάποιο μικρόβιο δεν δίνει συμπτώματα, με αποτέλεσμα την εμφάνιση των αρνητικών επιπτώσεων στην σπερματογένεση και την ποιότητα του σπέρματος.
Όπως στην παραπάνω μελέτη, στην οποία από 1689 άνδρες, 354 (21,0%) είχαν ασυμπτωματική θετική καλλιέργεια σπέρματος. Το Ureaplasma urealyticum (37,6%) ήταν το πιο συχνό μεμονωμένο παθογόνο, ακολουθούμενο από τα Enterobacteriaceae (οποιουδήποτε τύπου, 24,8%), άλλα παθογόνα (20,3%), Chlamydia trachomatis (3,4%) και Mycoplasma spp (3,4%). Οι θετικές καλλιέργειες σπέρματος συσχετίστηκαν με χαμηλότερες συγκεντρώσεις σπέρματος (P<0,001) και προωθητική κινητικότητα (P<,001).
Η συσχέτιση λοιπόν, των ασυμπτωματικών λοιμώξεων με την ανδρική υπογονιμότητα επιβεβαιώνεται από πληθώρα ερευνών. Οι έρευνες που ακολούθησαν, όπως η παρακάτω, ασχολήθηκαν με το ρόλο της αντιβιοτικής θεραπείας στις περιπτώσεις αυτές.
Πιο συγκεκριμένα, συμπεριλήφθηκαν συνολικά 165 υπογόνιμοι άνδρες με μη φυσιολογικές παραμέτρους σπέρματος (ομάδα μελέτης) και 165 υγιείς γόνιμοι άνδρες (ομάδα ελέγχου). Ελήφθησαν δείγματα σπέρματος από όλους τους συμμετέχοντες και μετά από ανάλυση για παραμέτρους σπέρματος, υποβλήθηκαν σε μικροβιακή καλλιέργεια. Τα μολυσμένα άτομα της ομάδας μελέτης έλαβαν θεραπεία με αντιβιοτικό. Ένα μήνα μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας, λήφθηκαν δεύτερα δείγματα σπέρματος και υποβλήθηκαν σε όλες τις δοκιμές που αναφέρθηκαν.
Η συχνότητα του M. genitalium ήταν σημαντικά υψηλότερη στους υπογόνιμους άνδρες σε σύγκριση με τους γόνιμους. Όλες οι παράμετροι του σπέρματος, εκτός από τον όγκο, το pH και το ιξώδες, βελτιώθηκαν , οι περισσότερες από τις οποίες έφτασαν το φυσιολογικό τους εύρος. Τα λευκοκύτταρα στο σπερματικό υγρό μειώθηκαν μετά τη θεραπεία με αντιβιοτικά. Οι σύζυγοι επτά μολυσμένων υπογόνιμων ανδρών (43,8%) έμειναν έγκυες 4 μήνες μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας.
Σύμφωνα, λοιπόν, με την έρευνα, η ασυμπτωματική λοίμωξη συσχετίζεται με την ανδρική υπογονιμότητα και η αντιβιοτική θεραπεία μπορεί να βελτιώσει την ποιότητα του σπέρματος.
תגובות